วันที่ (18 ธ.ค.63) อยากดังเดี๋ยวจัดให้ by Kim Official เผยเรื่องราวอบอุ่นหัวใจจากร้านอาหารหมายเลข 18 ชื่่อร้านว่า ป้าเล็ก ที่มีคูปองกินข้าวฟรีติดไว้หน้าร้าน แบ่งปันให้ผู้ลำบากยากไร้ ได้กินข้าวอิ่มท้อง โดยเนื้อหามีดังนี้

“มีคนฉีกกระดาษบ้างไหม” ผมถามพี่คนที่ทำหน้าที่เรียกลูกค้า และเก็บเงินเมื่อเห็นกระดาษ และข้อความพร้อมริ้วที่มีคนเซ็นชื่อเอาไว้หลายชื่อ นั่นแสดงถึงการจ่ายเงินล่วงหน้าของใครสักคน เพื่อให้ใครสักคนที่ไม่รู้จักได้มากินข้าวโดยไม่ต้องจ่าย

“มีค่ะ วันๆ หนึ่งก็มีคนมาฉีกกระดาษที่มีลายเซ็นเพื่อกินข้าวหลายคน” พี่สาวคนเดิมตอบมา 
“เชิญเลือกได้เลย อาหาร 1 ชุด ไม่เกิน 30 บาท เราจ่ายไว้ให้ก่อนแล้ว” ข้อความตัวโตปรากฏบนแถวบนสุด
“สำหรับทุกคนที่กำลังลำบาก เชิญท่านฉีกคูปองข้างล่างที่มีลายเซ็น เลือกรสชาติ แล้วส่งให้เจ้าของร้าน วันไหนท่านพร้อมแล้ว มาช่วยคนอื่นต่อนะ”  อ่านมาถึงตรงนี้ผมรู้สึกตื้นตัน

ที่ทำงานของผมเป็นโรงพยาบาลขนาดใหญ่ ผู้คนจากทั่วสารทิศเดินทางเข้ามารับการรักษาพยาบาลวันละราวสามพันคน มีญาติพ่วงติดมาอีกคนสองคน บางบ้านยกโขยงกันมาเป็นคันรถ เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลอีกราวเกือบสองพันชีวิตหมุนเวียนสับเปลี่ยนกะทำงาน โรงอาหารจึงเป็นอีกที่หนึ่งที่แสนจะชุลมุน และท่ามกลางความสับสนอลหม่านเหล่านั้น น่าจะมีใครสักคนที่กำลังหิว และเขาอาจจะมีเงินเหลือเพียงค่าเดินทางที่จะต้องจ่ายในช่วงบ่ายแก่ๆ ของวัน เขายื่นมือไปฉีกริ้วกระดาษที่ถูกเรียกว่า “คูปอง” แล้วส่งให้เจ้าของร้านอย่างลังเล

“ข้าวราดหมูผัดกระเพราจานหนึ่งครับ”

แล้วจานข้าวพร้อมข้าวสวยร้อนๆ ราดหน้าด้วยหมูสับผัดกระเพราใส่ถั่วฝักยาวซอยถูกยื่นส่งมาให้พร้อมรอยยิ้ม มันช่วยลดความประหม่าของคนที่ยื่นคูปองให้ได้อย่างมาก หากจะมีใครสักคนที่ริเริ่มเรื่องพิเศษที่เกิดประโยชน์แก่สังคม ผมรู้สึกว่าสิ่งที่เห็นตรงหน้านี้นี่แหละ ที่เป็นเรื่องดีๆกินใจผมเสียเหลือเกิน
บันทึกจากหน้าร้านขายข้าวหมายเลข 18